ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ
Κάθε Σάββατο μετά τα μεσάνυχτα, το ΑΣΤΟΡ χαμηλώνει τα φώτα του Φουαγιέ και προβάλλει ταινίες νέες αλλά και κλασικές, ταινίες νουάρ αλλά και τρόμου, ταινίες που σε κάθε περίπτωση αρέσκονται να αφηγούνται τις ιστορίες τους μετά τις 12 το βράδυ, σε μια μητρόπολη που διψάει για παραμύθια. Γενική είσοδος, 5ε.
Αυτόν το μήνα στο ΑΣΤΟΡ μετά τα μεσάνυχτα θα κυκλοφορούν… βρυκόλακες!
9 Απριλίου: Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του Τη Νύχτα (A Girl Walks Home Alone at Night) της Άνα Λίλι Αμιρπούρ, 24.00
Περίεργα πράγματα πρόκειται να συμβούν σύντομα στην «Κακιά πόλη». Η ιρανική πόλη-φάντασμα που φιλοξενεί πόρνες, τοξικομανείς, μαστροπούς και περίεργα πλάσματα της νύχτας, είναι ένα προπύργιο διαστροφής και απελπισίας. Εκεί, στα βάθη της Μέκκας της αμαρτίας κατοικεί και ένα μοναχικό βαμπίρ, ένα νεκροζώντανο κορίτσι που παραμονεύει στις σκιές και παρακολουθεί τις ζωές των πιο ανήθικων ψυχών που περιφέρονται στην πόλη. Οταν το κορίτσι γνωρίσει τον έρωτα, μια ασυνήθιστη ιστορία αγάπης αναμένεται να ανθίσει και, στο όνομά της, θα χυθεί αίμα!
16 Απριλίου: Νορβηγία του Γιάννη Βεσλεμέ.
Ελλάδα, 1984. Ο Ζανό φτάνει πρώτη φορά στην πόλη. Φωτοφοβικός, βρικόλακας, δεινός χορευτής, καίγεται, σκορπίζεται, χαραμίζεται σε μια Αθήνα που δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη. Και το μόνο που θέλει είναι ένα «ζεστό κορίτσι». Στη Ντίσκο Ζαρντόζ, ένα καταγώγιο, άντρο παρανόμων, συναντά την πόρνη Αλίκη και τον Νορβηγό ντίλερ Πήτερ. Μαζί τους αναλαμβάνει μια ύποπτη δουλειά που τον οδηγεί στο βουνό της Πάρνηθας, στα έγκατα της γης, στο βασίλειο του Μαθουσάλα.
23 Απριλίου: Μόνο Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί (Only Lovers Left Alive) του Τζιμ Τζάρμους.
Ο Αδάμ και η Εύα είναι δύο ακόμα ερωτευμένα μεταξύ τους βαμπίρ. Συμπορεύονται εδώ και αιώνες, αλλά μπορούν να ζουν και χωριστά – εκείνος έχει καταφύγει στο μισοπεθαμένο βιομηχανικό Ντιτρόιτ όπου συνθέτει την μουσική του εμπνευσμένος από το vibe της τοπικής σκηνής, εκείνη στην μυστικιστική Ταγγέρη όπου συζητά για τέχνη με τον γέροντα βρικόλακα Κρίστοφερ Μάρλοου, τον ανώνυμο που έγραψε στην πραγματικότητα τα έργα του Σαίξπηρ. Η Εύα καταφέρνει να εκσυγχρονίζεται με την κάθε εποχή, να προσαρμόζεται και να εκτιμά την τεχνολογία, να ζει την κάθε νύχτα γαλήνια, συμφιλιωμένη με τις αλλαγές. Ο Αδάμ είναι καλλιτέχνης, πιο ευαίσθητος, ιδιοσυγκρασιακός, τον πληγώνει η ανεξέλεγκτη βία των πραγματικών ζόμπι (δηλαδή των ανθρώπων). Οι ίδιοι, αν και βαμπίρ, δεν αιματοκυλούν τον κόσμο γύρω τους (άλλωστε αυτό θα ήταν «τόσο μπανάλ και 15ου αιώνα»). Ζουν μοναχικά, προμηθεύονται αίμα από νοσοκομεία και μεσάζοντες, σέβονται τη φύση κι όλα τα πλάσματα που την κατοικούν. Οταν η κατάθλιψη του Αδάμ (έχει παραγγείλει μία ξύλινη σφαίρα για να βάλει τέλος στην αέναη ύπαρξή του) γίνει αντιληπτή από την Εύα, κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για να τον βρει.