ΠΛΑΝΟ 75 / PLAN 75

2022

Σκηνοθέσία

Τσι Χαγιακάουα

ΗΘΟΠΟΙΟΙ

Chieko Baisho, Hayato Isomura, Stefanie Arianne

υπόθεση

Μια αξέχαστη ιστορία ζωής και θανάτου κι ένα από τα πιο εντυπωσιακά ντεμπούτα των τελευταίων χρόνων. Μια απίστευτη ιστορία φαντασίας για ένα μέλλον όπου οι ηλικιωμένοι άνω των 75 ενθαρρύνονται να υποβληθούν σε ευθανασία, ως «αντιπαραγωγικοί», ώστε η κοινωνία να πάψει να γερνά…

Σε μια δυστοπική Ιαπωνία το κυβερνητικό πρόγραμμα «Πλάνο 75» παροτρύνει τους ηλικιωμένους πολίτες άνω των 75, να επιλέξουν οικειοθελώς την ευθανασία, ως λύση στο πρόβλημα μιας ολοένα και πιο γερασμένης κοινωνίας, στην οποία συνεχώς αυξάνονται τα εγκλήματα μίσους με θύματα ηλικιωμένους.

Μια ηλικιωμένη γυναίκα με περιορισμένα μέσα επιβίωσης, ένας πραγματιστής «πωλητής» του Πλάνου 75 και μια νεαρή εργαζόμενη από τις Φιλιππίνες αντιμετωπίζουν διλήμματα ζωής και θανάτου. Μια υπόκωφα ανατρεπτική και ταυτόχρονα παγερή ματιά σε μια στυγνή μελλοντική κοινωνία, που ξεσκεπάζει την ομορφιά και την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής, πίσω από τη βιτρίνα της φιλαγαθίας.

Στο Πλάνο 75 η νεοφιλελεύθερη ιαπωνική κοινωνία επιδιώκει να «ξαλαφρώσει» από το βάρος των γέρων που εμποδίζουν την οικονομική της ανάπτυξη και παραγωγικότητα, έτσι αυτοί καταλήγουν να θεωρούν χρέος τους το να πεθάνουν. Στην Ιαπωνία άλλωστε η έννοια της αυτοθυσίας και του χρέους είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη, και, όπως λέει η γιαπωνέζα σκηνοθέτρια Τσι Χαγιακάουα, «στην ταινία το κράτος το εκμεταλλεύεται αυτό με ένα απάνθρωπο σύστημα». Ταυτόχρονα, «οι δεσμοί της οικογένειας στην χώρα έχουν πάψει να είναι τόσο ισχυροί τα τελευταία χρόνια, οδηγώντας σε μια κοινωνία απάθειας, χωρίς ενσυναίσθηση». Στο φιλμ, όλα γίνονται με μια εντυπωσιακή ευγένεια και κομψότητα που κάνει το κρατικό αυτό έγκλημα πιο τρομακτικό. «Στην Ιαπωνία σήμερα, μπορεί να μην εφαρμόζεται το Πλάνο 75, αλλά όλα όσα δείχνουμε στην ταινία είναι αληθινά, όπως ας πούμε το ότι τόσοι ηλικιωμένοι είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν λόγω της ανασφάλειας που τους προκαλεί το σύστημα συνταξιοδότησης, το ότι δυσκολεύονται να βρουν ένα σπίτι να ζήσουν και ότι νοιώθουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Εξαιτίας ενός αισθήματος ντροπής διστάζουν να απευθυνθούν στην πρόνοια και όλη αυτή η πίεση τους κάνει να νοιώθουν άχρηστοι, ένα βάρος για την οικογένειά τους, τους φίλους τους και την κοινωνία». Οι Ιάπωνες έχουν μια έμφυτη αξιοπρέπεια, «και καθώς τα μίντια προβάλλουν πολύ αυτόν τον φόβο για μια κοινωνία που γερνάει, η ανησυχία των ανθρώπων αυξάνεται. Ακόμα και οι νέοι ανησυχούν για τη ζωή τους μετά την συνταξιοδότηση. Τα μηνύματα της κυβέρνησης προς τον κόσμο είναι «βοήθησε μόνος σου τον εαυτό σου». Στην ταινία «θέλησα να δείξω μια κοινωνία που βάζει σε προτεραιότητα την οικονομία και την παραγωγικότητα έναντι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όμως το να εξαλείφεις τους «αντιπαραγωγικούς», είναι μια έννοια πολύ κοντά σε αυτή του φασισμού».

Η Τσι Χαγιακάουα γεννήθηκε στο Τόκιο και σπούδασε φωτογραφία στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών της Νέας Υόρκης. Το 2018 γύρισε το Πλάνο 75 σε μια πρώτη, μικρού μήκους εκδοχή που αποτέλεσε το πρώτο μέρος της σπονδυλωτής ταινίας Ten Years Japan με παραγωγό τον διεθνώς αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Χιροκάζου Κόρε-έντα.

FESTIVALS

Ένα Κάποιο Βλέμμα, Φεστιβάλ Καννών - Επίσημη πρόταση της Ιαπωνίας 95α OSCAR - Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για Καλύτερη Σκηνοθεσία, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης