Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΣΑΝΚΤΙΣ

2016

Σκηνοθέσία

Φρανσίσκο Μάρκες, Αντρέα Τέστα

ΣΕΝΑΡΙΟ

Φρανσίσκο Μάρκες, Αντρέα Τέστα

ΗΘΟΠΟΙΟΙ

Ντιέγκο Βελάσκεζ, Λάουρα Παρέδες, Βαλέρια Λόις.

υπόθεση

Δομημένη ως ένα αγωνιώδες θρίλερ, γεμάτη από την ασφυκτική αίσθηση μιας πανταχού παρούσας καταπιεστικής εξουσίας και μ’ ένα δυνατό ηθικό δίλημμα στο επίκεντρό της, η ταινία αυτή προσφέρει μια υπόκωφα συναρπαστική εμπειρία. Βρισκόμαστε στο Μπουένος Άιρες του 1977. Ο Φρανσίσκο Σάνκτις, ένας οικογενειάρχης που ζει μια ήσυχη ζωή, μαθαίνει για μια επικείμενη απαγωγή που ετοιμάζουν οι στρατιώτες του δικτατορικού καθεστώτος. Έχει μόνο μία νύχτα για να πάρει την πιο σημαντική απόφαση της ζωής του: θα προσπαθήσει να σώσει τη ζωή κάποιων αθώων θέτοντας σε κίνδυνο τη δική του;

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ

Η ταινία μας είναι μια προσαρμογή του μυθιστορήματος του Ουμπέρτο Κονσταντίνι, ενός Αργεντινού συγγραφέα ο οποίος ήταν ενεργό μέλος της επαναστατικής αριστεράς στη δεκαετία του ’70. Το πρώτο πράγμα που τράβηξε την προσοχή μας ήταν ότι το βιβλίο δεν προσεγγίζει τη στρατιωτική δικτατορία – η οποία στη χώρα μας ήταν ιδιαίτερα αιματηρή με 30.000 ανθρώπους να εξαφανίζονται – από τη σκοπιά ενός στρατιωτικού ή ενός στρατιώτη (όπως ιστορικά καταγράφεται στον αργεντίνικο κινηματογράφο), αλλά από εκείνη ενός υπάλληλου γραφείου που ζει προσμένοντας μια προαγωγή και βλέποντας τα παιδιά του να μεγαλώνουν, αποξενωμένος από την αιματηρή πολιτική κατάσταση της χώρας του. Ο Φρανσίσκο Σάνκτις είναι μέρος της λεγόμενης «σιωπηλής πλειοψηφίας», ένα τμήμα του πληθυσμού που, λόγω της παθητικότητας του, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εδραίωση της στρατιωτικής δικτατορίας. Η ταινία δεν έχει ως στόχο να κρίνει αυτό το τμήμα του πληθυσμού. Θα ήταν άδικο εκ μέρους μας να το κάνουμε αυτό, εφόσον δεν έχουμε βιώσει την εμπειρία της «παράλυσης» από τον τρόμο, εκείνης της εποχής. Αντιθέτως, η ταινία προσπαθεί να θέσει το ερώτημα του κατά πόσο μας αφορά ως άτομα, η κοινωνική πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, υπήρχε μια φράση που μας συνόδευε συχνά: «Δεν έχει να κάνει με αυτό που η ιστορία έχει κάνει σε εμάς, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε με όλα αυτά που η ιστορία μας έχει δώσει». Με αυτόν τον τρόπο, η εσωτερική σύγκρουση του πρωταγωνιστή μας είναι πολύ επίκαιρη και καθολική.

Μια ατμοσφαιρική ταινία που σε στοιχειώνει με μια αίσθηση παράνοιας και την απειλή της διαρκούς επιτήρησης – VARIETY 

FESTIVALS

Βραβείο BAFICI 2016 – Καλύτερη Ταινία, Καλύτερη Ερμηνεία - Επίσημη Συμμετοχή στο Τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα», Κάννες 2016.