ΣΤΕΦΑΝ ΤΣΒΑΪΧ: ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

2016

Σκηνοθέσία

Μαρία Σράντερ

ΗΘΟΠΟΙΟΙ

Γιόσεφ Χάντερ, Μπάρμπαρα Σουκόβα, Αένννε Σβάρτς.

υπόθεση

Τα χρόνια της εξορίας, μεταξύ Μπουένος Άιρες, Νέας Υόρκης και Βραζιλίας, ενός από τους σημαντικότερους γερμανόφωνους συγγραφείς του 20^ου αιώνα, του Στέφαν Τσβάιχ. Ως εβραίος διανοούμενος, ο Τσβάιχ μισεί την απανθρωπιά που επικρατεί στη Γερμανία και προσπαθεί να ξεφύγει από το φάντασμα του ναζισμού, ψάχνοντας συγχρόνως για ένα σπίτι στο νέο κόσμο.

Η σκηνοθέτιδα, Μαρία Σράντερ, επιλέγει να μη δείξει καθόλου τον Τσβάιχ να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να γράφει. Αντιθέτως, επικεντρώνεται στην αλληλεπίδραση του συγγραφέα με τους άλλους, σε μία προσπάθεια να δείξει τόσο το χαρακτήρα του όσο και τη φθίνουσα αίσθησή του για την έννοια του τόπου, σε έναν κόσμο όπου το σώμα του – σε εξορία –  θα μπορούσε να είναι ασφαλές, αλλά το μυαλό του συνεχίζει να θέλει να περιπλανηθεί πίσω σε μια χώρα που ξέρει ότι έχει σβηστεί από τον χάρτη.

Στη δεκαετία του ‘20, ο Τσβάιχ μαζί με τον Τόμας Μαν, ήταν ο πιο πολυδιαβασμένος και πιο μεταφρασμένος γερμανόφωνος συγγραφέας, παγκοσμίως. Όταν οι Ναζί ήρθαν στην εξουσία, τα βιβλία του απαγορεύτηκαν στη Γερμανία και αργότερα και στην Αυστρία. Το 1936 μέχρι το θάνατό του, έζησε κυρίως στη Βραζιλία, μία χώρα που τον μάγεψε. Χτυπημένος από τα γεγονότα της χώρας του, καλλιεργεί τη ψευδαίσθηση, την οποία εκφράζει δημοσίως, ότι η Βραζιλία θα μπορούσε να είναι η απάντηση «στο πιο απλό και καίριο ερώτημα απ ‘όλα: μια ειρηνική συνύπαρξη στο σημερινό κόσμο, παρ’ όλες τις φυλετικές, ταξικές και θρησκευτικές διαφορές μας». Το 1942 ο ίδιος και η σύζυγός του, Λότε, έδωσαν τέλος στη ζωή τους.

Η φαντασία του κοινού είναι τόσο σημαντική σαν συστατικό του τελικού αποτελέσματος, όσο και για το τι έχει πραγματικά γραφτεί ή προταθεί – HOLLYWOOD REPORTER

FESTIVALS

Πρόταση της Αυστρίας για το OSCAR® Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.